روش نشانه گذاری آلیاژهای عملیات حرارتی پذیر 2
روش نشانه گذاری آلیاژهای عملیات حرارتی پذیر 2
T7 – عملیات حرارتی محلولی و پایدار شده :
این نشانه برای فرآورده هایی به کار می رود که تا حد ایج بیش از حد ، عملیات حرارتی رسوبی شده اند .
عملیات حرارتی پایدار ، برای ایجاد برخی ممیزهای ویژه نظیر بالا رفتن مقاومت در برابر ترک خوردگی تنشی یا خوردگی تورق ، خواص مکانیکی را به آن سوی نقطه اوج استحکام منتقل می کند .
T8 – عملیات حرارتی محلولی ، سردکاری و پیر سازی مصنوعی شده
این نشانه برای فرآورده هایی به کار می رود که پس از عملیات حرارتی محلولی ، برای افزایش استحکام ، سردکاری ویژه شده اند . این نشانه همچنین برای آن خواص مکانیکی یا ثبات ابعادی – یا هردو – به کار می رود که با عملیات حرارتی رسوبی ، به شکل واقعی بهبود یافته اند .
نتایج سردکاری ، شامل هر نوع سردکاری بهره مند از تخت کاری و تاب گیری در محدوده ی خواص ویژه به شمار می آیند .
T9 : عملیات حرارتی محلولی ، پیرسازی یا ایج مصنوعی و سردکاری شده
این نشانه برای فرآورده هایی به کار می رود که پس از عملیات حرارتی رسوبی ، برای افزایش مقاومت ، سردکاری ویژه شده اند .
T10 : سردشده از یک روند شکل دهی در دمای بالا ، سرکاری و پیر سازی مصنوعی شده :
این نشانه برای فرآورده هایی به کار می رود که پس از سرد شدن در بعد از روند گرم کاری هایی مانند نوردکاری یا اکسترودکاری ، برای افزایش مقاومت ، سردکاری ویژه شده اند .
این نشانه همچنین برای آن خواص مکانیکی یا ثبات ابعادی – یا هردو – به کار می رود که با عملیات حرارتی رسوبی به شکل واقعی بهبود یافته اند .
نتایج سردکاری شامل هر نوع سردکاری بهره مند از تخت کاری و تاب گیری در محدوده خواص ویژه به شمار می آیند .
افزودن ارقامی به نشانه های بالا که رقم اول آنها صفر نباشد سبب شناسایی بهتر هریک از ایج یا بازپخت های اصلی T می شود .